Leczenie

Zasady udzielania świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej (POZ)

Podstawowa opieka zdrowotna (POZ) jest częścią systemu opieki zdrowotnej, zapewniającą wszystkim osobom uprawnionym do świadczeń zamieszkałym/przebywającym na terytorium Polski kompleksowe i skoordynowane świadczenia opieki zdrowotnej w miejscu zamieszkania. Świadczenia udzielane są w warunkach ambulatoryjnych (w gabinecie, poradni lub przychodni), a w przypadkach uzasadnionych medycznie, także w domu pacjenta (również w domu pomocy społecznej). Obejmują także profilaktyczną opiekę nad dziećmi i młodzieżą sprawowaną przez pielęgniarkę/higienistkę w środowisku nauczania i wychowania.

Funkcjonowanie POZ (za wyjątkiem świadczeń profilaktycznej opieki nad dziećmi i młodzieżą w środowisku nauczania i wychowania oraz świadczeń nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej w POZ) oparte jest na prawie do imiennego wyboru lekarza, pielęgniarki, położnej podstawowej opieki zdrowotnej. Wyboru dokonujesz poprzez złożenie pisemnej deklaracji u lekarza, pielęgniarki, położnej podstawowej opieki zdrowotnej w wybranej przez Ciebie przychodni.

Jeżeli masz już konto w Zintegrowanym Informatorze Pacjenta, po zalogowaniu się do serwisu możesz sprawdzić na stronie Deklaracje POZ w zakładce Rejestr Usług Medycznych, do którego lekarza, pielęgniarki, położnej oraz w której przychodni złożyłeś deklarację.

Nie masz jeszcze konta w ZIP? Zarejestruj się żeby uzyskać dostęp do swoich danych.

Dostęp do świadczeń

Świadczenia POZ – za wyjątkiem świadczeń profilaktycznej opieki nad dziećmi i młodzieżą w środowisku nauczania i wychowania oraz świadczeń nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej w POZ – udzielane są w dni powszednie od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 18.00, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy.

Świadczenia profilaktycznej opieki nad dziećmi i młodzieżą w środowisku nauczania i wychowania udzielane są w dni powszednie od poniedziałku do piątku (z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy), w godzinach lekcyjnych, zgodnie z harmonogramem pracy szkół.

Świadczenia nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej w POZ dostępne są w dni powszednie w godzinach od 18.00 do 8.00 rano dnia następnego, oraz całodobowo w dni ustawowo wolne od pracy.

Informację o miejscach udzielania świadczeń, gabinetach i przychodniach, które zawarły umowę z NFZ, znajdziesz w zakładce Gdzie się leczyć.

Zakres świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej

Zarówno wykazy świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, jak też szczegółowo, zakresy zadań realizowanych w ramach tych świadczeń określają przepisy rozporządzeń Ministra Zdrowia.

Świadczenia lekarza POZ obejmują:

profilaktykę chorób, w tym badania i porady w ramach profilaktyki wieku rozwojowego oraz szczepienia ochronne,

świadczenia profilaktyki chorób układu krążenia,

udzielanie porad w leczeniu schorzeń, w tym zapewnienie diagnostyki laboratoryjnej oraz obrazowej i nieobrazowej (EKG, RTG, USG) zgodnie z obowiązującym wykazem,

wykonywanie zabiegów w gabinecie zabiegowym i w domu pacjenta,

orzekanie o stanie zdrowia,

inne świadczenia wynikające z potrzeb populacji objętej opieką, w tym: kierowanie do poradni specjalistycznych i na leczenie szpitalne, kierowanie na rehabilitację i leczenie uzdrowiskowe, kwalifikowanie doświadczeń transportu sanitarnego w POZ i wystawianie zleceń przewozów, wystawianie zleceń na realizację świadczeń pozostających w zakresie zadań pielęgniarki POZ, wystawianie zaświadczeń dotyczących stanu zdrowia pacjenta.

Świadczenia pielęgniarki POZ obejmują kompleksową opiekę pielęgniarską nad osobą, rodziną, społecznością w środowisku zamieszkania, z uwzględnieniem miejsca udzielania świadczeń, w tym:

świadczenia profilaktyczne, w tym wizyty patronażowe u dzieci od 3. (trzeciego) do 9. (dziewiątego) miesiąca życia oraz wykonywanie testów przesiewowych u dzieci w wieku 0-6 r.ż. w terminach badań bilansowych,

świadczenia profilaktyki gruźlicy,

świadczenia lecznicze, w tym: wykonywanie iniekcji i zabiegów na podstawie zleceń lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego w gabinecie pielęgniarki POZ i w domu pacjenta,

świadczenia diagnostyczne, w tym: pobieranie materiałów do badań diagnostycznych na podstawie zlecenia lekarza POZ, w sytuacji gdy pobranie z przyczyn medycznych powinno być zrealizowane w domu pacjenta,

świadczenia pielęgnacyjne i rehabilitacyjne, w szczególności dla osób, u których występuje ograniczenie sprawności psychofizycznej w wyniku choroby.

Świadczenia położnej POZ obejmują kompleksową pielęgnacyjną opiekę położniczo-neonatologiczno-ginekologiczną nad populacją objętą opieką, w tym:

edukację w zakresie planowania rodziny,

opiekę w okresie ciąży, porodu i połogu, w tym edukację przedporodową realizowaną u kobiet w ciąży (w tym w ciąży wysokiego ryzyka), począwszy od 21. (dwudziestego pierwszego) tygodnia ciąży do terminu rozwiązania,

opiekę nad kobietą, noworodkiem i niemowlęciem do ukończenia 2. (drugiego) miesiąca życia, realizowaną w ramach wizyt patronażowych,

opiekę w chorobach ginekologicznych, w tym opiekę pielęgnacyjną nad kobietą po operacji ginekologicznej lub onkologiczno-ginekologicznej obejmującą okres od momentu wypisu ze szpitala do całkowitego zagojenia się rany pooperacyjnej, realizowane na podstawie skierowania lekarza oddziału, który wykonał operację,

wykonywanie zgodnie z posiadanymi kompetencjami, iniekcji i zabiegów na podstawie zleceń innych lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego, w gabinecie położnej poz i w domu pacjenta,

opiekę nad kobietą w każdym okresie jej życia.

Świadczenia pielęgniarki/higienistki szkolnej obejmują:

świadczenia profilaktyczne, w tym wykonywanie i interpretowanie testów przesiewowych u dzieci w wieku szkolnym, w terminach badań bilansowych,

świadczenia grupowej profilaktyki fluorkowej u dzieci klas I-VI szkoły podstawowej,

kierowanie postępowaniem przesiewowym oraz sprawowanie opieki nad uczniami z dodatnimi wynikami testów,

czynne poradnictwo dla uczniów z problemami zdrowotnymi oraz sprawowanie opieki nad uczniami z chorobami przewlekłymi i niepełnosprawnością,

udzielanie pomocy przedlekarskiej w przypadku nagłych zachorowań, urazów, zatruć,

doradztwo dla dyrektora szkoły zgodnie z posiadanymi kompetencjami,

udział w planowaniu, realizacji i ocenie edukacji zdrowotnej.

Świadczenia nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej w POZ obejmują udzielane w dni powszednie po godzinie 18.00 do 8.00 rano dnia następnego i całodobowo w dni ustawowo wolne od pracy:

porady lekarskie udzielane doraźnie w warunkach ambulatoryjnych lub w domu chorego w przypadkach zachorowań, z wyłączeniem stanów nagłego zagrożenia zdrowia lub życia,

świadczenia pielęgniarskie zlecone przez lekarza, wynikające z udzielonej porady,

świadczenia pielęgniarskie realizowane w warunkach ambulatoryjnych lub w domu chorego, zlecone przez lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego, wynikające z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.

Informacja o miejscu świadczenia opieki nocnej i świątecznej powinna być umieszczona w widocznym miejscu wewnątrz i na zewnątrz siedziby lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Informacje o miejscach udzielania świadczeń publikowane są również przez Oddziały Wojewódzkie NFZ na stronach internetowych oraz w zakładce Gdzie się leczyć.

Świadczenia transportu sanitarnego w POZ zostały szczegółowo opisane w zakładce Transport sanitarny

Finansowanie świadczeń

Finansowanie świadczeń w POZ, z wyjątkiem świadczeń nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej w POZ, odbywa się na podstawie rocznych stawek kapitacyjnych, w oparciu o listy świadczeniobiorców (pacjentów) objętych opieką na podstawie deklaracji wyboru, a w przypadku dzieci i młodzieży szkolnej, na podstawie list uczniów szkół, z którymi świadczeniodawca nawiązał współpracę.

Dla wskazanych warunkami umowy grup pacjentów, stawka kapitacyjna korygowana jest odpowiednim współczynnikiem zwiększającym finansowanie świadczeń.

Niektóre porady i wizyty udzielane w programach profilaktycznych, świadczenia udzielane osobom spoza list pacjentów, niektóre przewozy transportem sanitarnym, finansowane są według cen jednostkowych ustalonych odrębnie dla tych świadczeń.

Obowiązujące od 1 stycznia 2015 r. wartości rocznych bazowych stawek kapitacyjnych oraz cen świadczeń objętych odrębnym finansowaniem w POZ dostępne są w treści załącznika Nr 1 do zarządzenia Nr 3/2014/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 7 stycznia 2015 r.

Finansowanie świadczeń nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej w POZ odbywa się na podstawie wynegocjonowanego ryczałtu miesięcznego, a jego wysokość zależna jest od liczby ludności zamieszkałej na obszarze zabezpieczenia.

Wybór lekarza podstawowej opieki zdrowotnej

Będąc osobą ubezpieczoną masz prawo wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej POZ spośród osób posiadających umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia. Potwierdzeniem Twojego wyboru jest złożenie deklaracji, w której wskazujesz konkretnego lekarza, pielęgniarkę lub położną. w przypadku składania deklaracji nie obowiązuje rejonizacja.

Ważne! Wybierasz tylko jednego lekarza, pielęgniarkę, położną. Nie masz także obowiązku zapisywania całej rodziny do tej samej osoby.

Lekarz, pielęgniarka, położna POZ nie mogą Ci odmówić zapisania się na listę podopiecznych ze względu na stan zdrowia, albo wiek. Jedynym powodem może być przekroczenie limitu zapisanych podopiecznych: dla lekarza i pielęgniarki POZ do 2750 osób, dla położnej POZ do 6600 osób płci żeńskiej, w tym noworodki i niemowlęta obu płci do ukończenia 2. (drugiego) miesiąca życia, dla pielęgniarki szkolnej – w zależności od typu szkoły – do 1100 uczniów.

Wybrana osobę możesz zmienić bezpłatnie 3 (trzy) razy w roku kalendarzowym. Każda następna zmiana związana jest z wniesieniem opłaty w wysokości 80 zł na rachunek oddziału NFZ.

Pamiętaj, żeby po dokonaniu zmiany przekazać swoją dokumentację medyczną nowo wybranemu świadczeniodawcy. Świadczeniodawca jest zobowiązany do wydania kopii lub odpisów dokumentacji medycznej dotyczącej Twojego dotychczasowego leczenia. Pamiętaj jednak, że poniesiesz koszty wykonania kserokopii lub odpisu dokumentacji. Więcej informacji o udostępnianiu dokumentacji.

Leczenie u specjalisty

Jeżeli lekarz leczący Cię w POZ albo w szpitalu uzna, że konieczne jest dalsze leczenie specjalistyczne, może skierować Cię do lekarza specjalisty.

Lekarze specjaliści różnych dziedzin medycyny w ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia udzielają świadczeń w poradniach specjalistycznych. W uzasadnionych przypadkach wynikających ze stanu zdrowia, specjaliści realizują także wizyty w domu chorego. Jeżeli zachodzi taka konieczność, lekarz kierujący do specjalisty powinien wskazać, czy wymagasz udzielenia porady w domu. Potrzebę takiej wizyty możesz także zgłosić sam lub Twój opiekun.

W przypadku nagłych zachorowań lub nagłego pogorszenia Twojego stanu zdrowia, świadczenie w poradni specjalistycznej winno być zrealizowane w trybie nagłym, czyli w dniu zgłoszenia. Decyzję o przyjęciu Cię w trybie nagłym podejmuje lekarz, a świadczenia zdrowotne są udzielane bez wymaganego skierowania.

W ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej lekarze specjaliści:

wykonują zabiegi medyczne, których wykonanie jest możliwe w gabinetach zabiegowych; udzielają porad specjalistycznych w ramach których wykonują badania lekarskie, udzielają albo zlecają niezbędne świadczenia diagnostyczne i terapeutyczne oraz przepisują konieczne leki.

W czasie pierwszej wizyty, lekarz specjalista stawia diagnozę i ustala dalsze leczenie. W razie potrzeby, kontynuuje leczenie lub kieruje do innych specjalistów, także na leczenie w szpitalu. Jeżeli zostałeś skierowany przez specjalistę do innej poradni specjalistycznej albo do szpitala, wraz ze skierowaniem powinieneś otrzymać wszystkie dostępne wyniki badań umożliwiające potwierdzenie wstępnego rozpoznania.

Jeżeli byłeś wcześniej leczony w szpitalu, możesz w ciągu 30 (trzydziestu) dni od zakończenia pobytu w oddziale udać się do poradni specjalistycznej tego szpitala (w miarę możliwości do lekarzy z zespołu, który zajmował się Tobą), w celu oceny przebiegu leczenia po zakończeniu hospitalizacji.

Lekarz leczący Cię w poradni specjalistycznej jest zobowiązany do pisemnego informowania lekarza rodzinnego o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, ich dawkowaniu i czasie stosowania oraz o wyznaczonych wizytach kontrolnych. W razie konieczności powinien wystawić Ci zaświadczenie z rozpoznaniem choroby i zalecaną farmakoterapią, na podstawie którego lekarz POZ może kontynuować leczenie wypisując wskazane przez specjalistę leki.

Lekarz specjalista może skierować Cię na wszystkie badania diagnostyczne niezbędne do rozpoznania choroby, postawienia diagnozy i prowadzenia terapii. Badania diagnostyczne, na które kieruje lekarz specjalista, wykonywane są na podstawie skierowania w miejscu wskazanym przez lekarza.

Na rezonans magnetyczny, tomografię komputerową, czy też badania medycyny nuklearnej (np. scyntygrafię tarczycy, scyntygrafię całego ciała, czyli na tak zwane ambulatoryjne świadczenia diagnostyczne kosztochłonne (ASDK), skierowanie może wystawić lekarz z poradni specjalistycznej. Te badania możesz wykonać w wybranej przez siebie pracowni, laboratorium czy zakładzie diagnostycznym.

Ważne! Skierowania na wymienione badania nie może dać Ci lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, który może skierować Cię jedynie na badania endoskopowe przewodu pokarmowego – gastroskopię, kolonoskopię.

Jeżeli jesteś pod stałą opieką specjalistyczną i wymagasz wykonania badań kontrolnych, skierowanie na nie powinien wystawić Ci lekarz z poradni specjalistycznej. Pamiętaj, nie ponosisz żadnych kosztów zleconych badań. Pobieranie dodatkowych opłat za badanie np. za baterie do aparatu Holtera jest niczym nieuzasadnione. Powyższe zasady dotyczą także lekarza specjalisty, do którego masz prawo zgłosić się bez skierowania.

Skierowanie

Udając sie do poradni specjalistycznych powinieneś posiadać skierowanie od lekarza POZ lub innego lekarza udzielającego świadczeń w ramach umowy z NFZ. Skierowanie jest ważne dopóty, dopóki istnieją przesłanki wskazujące na potrzebę podjęcia działań diagnostycznych lub terapeutycznych. Jeśli kontynuujesz terapię w kolejnym roku kalendarzowym, nie musisz dostarczać nowego skierowania.

Ważne! Skierowanie nie jest wymagane do ginekologa i położnika, onkologa, psychiatry oraz wenerologa!

Zapotrzebowanie na środki pomocnicze i ortopedyczne

Jeżeli z powodu choroby lub wypadku pacjent potrzebuje oprócz leków i rehabilitacji także np. wózka inwalidzkiego, aparatu ortopedycznego, protezy kończyny, czy zestawów infuzyjnych do pomp insulinowych, może taki sprzęt lub przedmiot zakupić za niższą cenę dzięki refundacji z NFZ.

Ważne! Podstawą do uzyskania dofinansowania przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego jest zlecenie na zaopatrzenie wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, potwierdzone oddziale Funduszu do którego został zgłoszony pacjent. Zlecenie wystawia specjalista określonej dziedziny medycyny, np. zlecenie na aparat słuchowy – laryngolog, na soczewki okularowe – okulista, a na protezę piersi – onkolog. W razie jakichkolwiek wątpliwości pracownik NFZ ma prawo zweryfikować dane przedstawione w zleceniu. Zlecenie może być dostarczone do NFZ osobiście przez pacjenta, inną osobę w jego imieniu lub drogą pocztową. Informacje o punktach, w których potwierdzane są zlecenia na zaopatrzenie ortopedyczne można uzyskać w oddziale wojewódzkim NFZ lub na jego stronie internetowej.

ZASADY FINANSOWANIA Wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi i środki pomocnicze pacjent otrzymuje na własność. NFZ finansuje je do wysokości limitu ceny określonego w przepisach ministra zdrowia (100%, 70%, 50%). Jeśli cena wybranego przez pacjenta przedmiotu jest wyższa niż cena określona limitem, pacjent dopłaca różnicę pomiędzy ceną brutto a kwotą refundacji. Prawo do nabycia bezpłatnych (do wysokości limitu) przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych przysługuje: • inwalidom wojennym i wojskowym, • cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych, • osobom represjonowanym, • uprawnionym żołnierzom lub pracownikom, w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa.

ŹRÓDŁO: https://zip.nfz.gov.pl/ap-portal/user/menu/open@info?view=049

Krok po kroku – jak realizować zlecenie na środki pomocnicze i ortopedyczne

KROK 1. UDAJ SIĘ DO LEKARZA

Zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne wystawia lekarz posiadający umowę z NFZ. W ramach ubezpieczenia zdrowotnego pacjentom przysługuje refundacja różnych wyrobów medycznych. Są to np. różnego rodzaju protezy, aparaty i gorsety ortopedyczne, wózki inwalidzkie, zestawy infuzyjne do osobistych pomp insulinowych, laski i kule, balkoniki, obuwie ortopedyczne. KROK 2. POTWIERDŹ ZLECENIE

Otrzymane zlecenie należy potwierdzić w swoim oddziale NFZ. Zlecenie na wyroby medyczne musi zostać potwierdzone do refundacji przez oddział NFZ, na terenie którego ubezpieczony jest zarejestrowany. Zlecenie może być potwierdzone osobiście przez pacjenta, inną osobę w jego imieniu lub drogą pocztową (zlecenie przysyłane pocztą będzie odsyłane na adres pacjenta). Do potwierdzenia zlecenia przez NFZ wymagany jest dowód osobisty osoby odbierającej potwierdzone zlecenie. WAŻNE: W przypadku gdy konieczne jest natychmiastowe zaopatrzenie pacjenta w wyrób medyczny poza obszarem zarejestrowania chorego – w potwierdzeniu zlecenia może pośredniczyć oddział Funduszu, na terenie którego pacjent przebywa. Dane kontaktowe oddziałów wojewódzkich NFZ – http://www.nfz.gov.pl/kontakt/oddzialy-nfz/

KROK 3. ODBIERZ WYRÓB MEDYCZNY

Zaordynowany wyrób medyczny należy odebrać w punkcie mającym umowę z NFZ. Mając zlecenie potwierdzone do refundacji pacjent zgłasza się do wybranej placówki na terenie całego kraju, która podpisała umowę z NFZ w rodzaju zaopatrzenie w wyroby medyczne. Wybór konkretnej placówki należy do pacjenta – nie obowiązuje w tym wypadku rejonizacja. Pacjenci mają prawo wyboru wyrobu medycznego spośród zróżnicowanej oferty. Produkty o tych samych funkcjach mogą różnić się ceną i jakością. Jeżeli cena wybranego przez pacjenta wyrobu medycznego jest wyższa niż cena określona limitem, pacjent dopłaca różnicę pomiędzy ceną brutto, a kwotą refundacji. WAŻNE: Obowiązkiem każdej placówki mającej umowę z NFZ na realizację zaopatrzenia w wyroby medyczne jest posiadanie przynajmniej jednego produktu w grupie w cenie limitu określonego przez Ministra Zdrowia.

ŹRÓDŁO: http://www.nfz.gov.pl/dla-pacjenta/zalatw-sprawe-krok-po-kroku/jak-zrealizowac-zapotrzebowanie-na-srodkipomocnicze-i-ortopedyczne NFZ – ZAPOTRZEBOWANIE NA ŚRODKI POMOCNICZE I

Leczenie szpitalne

Jeżeli wymaga tego Twój stan zdrowia, albo cel leczenia nie może być osiągnięty w trybie ambulatoryjnym, możesz zostać skierowany na dalsze leczenie w szpitalu. Dzięki ubezpieczeniu zdrowotnemu w NFZ masz pewność, że wszystkie niezbędne czynności i zabiegi lecznicze przeprowadzane w czasie pobytu w szpitalu zostaną wykonane bezpłatnie i nie będziesz musiał za nie zapłacić.

Pamiętaj, że masz prawo wyboru szpitala, który ma podpisaną umowę z NFZ i możesz wybrać dowolną placówkę na terenie całej Polski. Weź jednak pod uwagę, że w niektórych placówkach możesz dłużej czekać na przyjęcie i leczenie niż w innych. W zależności od schorzenia, rodzaju stosowanego leczenia i oddziału, w którym ma być ono przeprowadzone, czas oczekiwania może być różny w różnych placówkach. Jeżeli w wybranym przez Ciebie szpitalu nie będzie możliwości przyjęcia Cię na leczenie w dniu zgłoszenia, a mimo wszystko chcesz być leczonym w wybranej przez siebie placówce, zostaniesz wpisany na listę oczekujących. w przypadku oczekiwania na niektóre wybrane zabieg, czy do niektórych oddziałów, możesz swoją kolejkę na liście sprawdzić po zalogowaniu do Zintegrowanego Informatora Pacjenta w zakładce Rejestr Usług Medycznych, wybierając Kolejki oczekujących.

Przyjmując się do szpitala powinieneś potwierdzić swoje prawo do świadczeń finansowanych przez NFZ. Żeby uniknąć problemów możesz swoje prawo doświadczeń sprawdzić w systemie elektronicznej weryfikacji uprawnień (eWUŚ) po zalogowaniu do ZIP w zakładce Prawo do świadczeń. Nie masz jeszcze konta w ZIP? Zarejestruj się żeby uzyskać dostęp do swoich danych.

Ważne! Jeżeli trafisz do szpitala w stanie nagłym lub gdy stan Twojego zdrowia nie pozwala na złożenie oświadczenia, a szpital nie jest w stanie zweryfikować Twoich uprawnień w żaden inny sposób, możesz przedstawić dokument potwierdzający Twoje prawo do świadczeń (albo złożyć oświadczenie) w ciągu 7 (siedmiu) dni od zakończenia leczenia w szpitalu.

Warto wiedzieć

W przypadku zakwalifikowania pacjenta do leczenia w oddziale szpitalnym, a w szczególności do planowego leczenia operacyjnego, wykonanie niezbędnych badań diagnostycznych leży po stronie szpitala. W czasie pobytu pacjenta w szpitalu lekarz POZ nie może wystawiać zleceń na środki pomocnicze i ortopedyczne, w tym na pieluchomajtki. Nie może także ordynować leków, których konieczność zażywania wynika z przebiegu hospitalizacji. Przyjętemu pacjentowi szpital zapewnia bezpłatne leki oraz wyroby medyczne jeżeli są one konieczne do realizacji leczenia. Pacjent przebywający w szpitalu może skorzystać z dodatkowej, płatnej opieki pielęgniarskiej. Opieka taka nie może jednak polegać na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Lekarz leczący chorego w szpitalu zobowiązany jest do pisemnego informowania lekarza POZ, do którego zadeklarowany jest pacjent, o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach (w tym okresu ich stosowania i sposobu dawkowania) oraz wyznaczonych wizytach kontrolnych. Pacjent po zakończeniu hospitalizacji (także w szpitalnym oddziale ratunkowym) powinien otrzymać kartę informacyjną oraz, w zależności od potrzeb, informację dla lekarza POZ, recepty, zwolnienie lekarskie, skierowania do lekarzy specjalistów.

Skierowanie

Do szpitala pacjent jest przyjmowany na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza.

Ważne! Skierowanie do szpitala może być wystawione również przez lekarza, który nie jest lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego, np. przez lekarza leczącego „prywatnie”, bez umowy z NFZ.

W stanach nagłych świadczenia zdrowotne są udzielne pacjentowi bez wymaganego skierowania!

Wyszukiwarka szpitali : https://zip.nfz.gov.pl/GSL/GSL/Szpitale

W oczekiwaniu na wizytę- kolejki na wybrane świadczenia

Zasady zapisu na listę oczekujących Jeżeli świadczenie medyczne nie może być udzielone od razu w przychodni, czy szpitalu, świadczeniodawca ma obowiązek wpisać Cię na listę oczekujących. Przed zapisaniem Cię do kolejki na wizytę, badanie albo zabieg, powinien określić, czy Twój stan wymaga pilnego leczenia i zakwalifikować Cię do odpowiedniej, jednej z dwóch grup oczekujących (tak zwanej kategorii medycznej). Jedynie w przypadku list oczekujących na świadczenia udzielane na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego nie jest dokonywany podział na te dwie grupy.

Kategorie medyczne • przypadek pilny – jeżeli istnieje konieczność pilnego udzielenia świadczenia ze względu na dynamikę procesu chorobowego i możliwość szybkiego pogorszenia stanu zdrowia lub znaczącego zmniejszenia szans na powrót do zdrowia; • przypadek stabilny – jeżeli nie znajdujesz się w stanie nagłym i nie kwalifikujesz się do kategorii przypadek pilny.

Na liście oczekujących świadczeniodawca ma obowiązek odnotować m.in. Twoje imię i nazwisko, numer PESEL, miejsce zamieszkania, numer telefonu, a także rozpoznanie lub powód przyjęcia i planowany termin udzielenia świadczenia. Obowiązkiem świadczeniodawcy jest poinformowanie Cię o planowanym terminie udzielenia świadczenia i o każdej zmianie tego terminu, jak również przyczynie zmiany. Dlatego tak ważne jest podanie świadczeniodawcy aktualnych danych kontaktowych, tj. właściwego adresu do korespondencji, numeru telefonu, czy adresu poczty elektronicznej. W przypadku zakończenia wykonywania umowy o udzielanie świadczeń przez świadczeniodawcę, u którego byłeś wpisany na listę oczekujących, możesz w celu uzyskania danego świadczenia wpisać się na listę oczekujących prowadzoną przez innego świadczeniodawcę. Świadczeniodawca, który zakończył wykonywanie umowy jest obowiązany wydać Ci oryginał skierowania oraz zaświadczenie o wpisaniu na listę oczekujących wraz z podaniem daty, kiedy zgłosiłeś się do niego. Za wydanie zaświadczenia nie wnosisz opłaty. O fakcie, że świadczeniodawca zakończył wykonywanie umowy poinformuje Cię pracownik Twojego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia za pośrednictwem poczty, telefonu lub drogą elektroniczną. Poinformuje Cię również o możliwości udzielenia świadczenia przez innych świadczeniodawców, którzy zawarli umowę o udzielanie świadczeń z tym oddziałem wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia, a także o pierwszym wolnym terminie udzielenia świadczenia. Pamiętaj jednak, że Ty również masz określone obowiązki.

W przypadku świadczeń udzielanych na podstawie skierowania jesteś zobowiązany do dostarczenia oryginału skierowania nie później niż w terminie 14 dni roboczych od dnia dokonania wpisu na listę oczekujących. Oryginał skierowania możesz dostarczyć osobiście, za pośrednictwem osób trzecich lub przesłać pocztą. Jeśli nie możesz się stawić w wyznaczonym terminie lub rezygnujesz z udzielenia świadczenia, poinformuj o tym świadczeniodawcę w możliwie najkrótszym terminie. W przypadku niezgłoszenia się na ustalony termin udzielenia świadczenia zostaniesz skreślony z listy oczekujących, chyba że uprawdopodobnisz, że niezgłoszenie się nastąpiło z powodu siły wyższej. Jeżeli chcesz, aby świadczeniodawca przywrócił Cię na listę oczekujących musisz złożyć wniosek o przywrócenie niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny niezgłoszenia się na ustalony termin udzielenia świadczenia oraz podać powód niezgłoszenia się. Skontaktuj się ze świadczeniodawcą także w przypadku, gdy Twój stan zdrowia ulega zmianie i gdy zaistnieje potrzeba wcześniejszego niż w ustalonym terminie udzielenia świadczenia. Wówczas lekarz może podjąć decyzję o zmianie kategorii medycznej i wyznaczyć nowy, wcześniejszy termin udzielenia świadczenia. Gdy chcesz zmienić miejsce leczenia, poinformuj dotychczas wybranego świadczeniodawcę o rezygnacji z kolejki. Jeżeli tego nie zrobisz, blokujesz innym pacjentom możliwość uzyskania w tym czasie świadczenia. Ważne! Pamiętaj o tym, że w celu otrzymania danego świadczenia możesz wpisać się wyłącznie na jedną listę oczekujących u jednego świadczeniodawcy.

Sprawdź kolejkę Świadczeniodawcy prowadzący listy oczekujących mają obowiązek przekazywania co miesiąc do Narodowego Funduszu Zdrowia m.in. informacji o liczbie osób oczekujących i średnim czasie oczekiwania do poszczególnych poradni specjalistycznych, oddziałów szpitalnych, na wybrane świadczenia medyczne (procedury), a także wskazywać co najmniej raz w tygodniu pierwszy wolny termin udzielenia świadczenia. Te informacje możesz sprawdzić w Ogólnopolskim Informatorze o Czasie Oczekiwania na Świadczenia Medyczne. Przed skorzystaniem z Informatora zapoznaj się z opisem jego działania. Przeglądając opublikowane w Informatorze informacje o pierwszym wolnym terminie udzielenia świadczenia, zwracaj uwagę na dzień, na jaki ww. informacja została określona przez świadczeniodawcę. Średni czas oczekiwania czytaj łącznie z informacjami o liczbie osób oczekujących oraz liczbie osób skreślonych z listy oczekujących z powodu wykonania świadczenia. Jest to ważne, np. w przypadku, gdy podany średni czas oczekiwania wynosi 0 (zero) dni. Może to oznaczać, że świadczenia są udzielane na bieżąco, jednak taka informacja może pojawić się również w sytuacji, gdy w ciągu ostatnich 3 (trzech) miesięcy nikt nie został skreślony z listy oczekujących z powodu wykonania świadczenia. Jeśli oczekujesz na świadczenie znajdujące się na poniższej liście, zaloguj się do Zintegrowanego Informatora Pacjenta i przejdź do modułu „Kolejki oczekujących” w ramach Rejestru Usług Medycznych i sprawdź informacje dotyczące Twojego wpisu na listę oczekujących.

Nie masz jeszcze konta w ZIP? Zarejestruj się żeby uzyskać dostęp do swoich danych. Po zalogowaniu będziesz mógł sprawdzić informacje dotyczące Twojego wpisu na listę oczekujących na następujące świadczenia: Nazwa świadczenia (w kolejności alfabetycznej) • Endoprotezoplastyka stawu biodrowego; • Endoprotezoplastyka stawu kolanowego; • Rewizja po endoprotezoplastyce stawu biodrowego; • Rewizja po endoprotezoplastyce stawu kolanowego; • Usunięcie zwężenia tętnicy wieńcowej (angioplastyka); • Zabiegi w zakresie soczewki (zaćma); • Świadczenia udzielane na podstawie karty onkologicznej.

Prawa pacjenta

Żeby przybliżyć Ci prawa pacjenta, przedstawiamy wybrane najważniejsze zagadnienie i odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania. Jeżeli jesteś zainteresowany poszerzeniem swojej wiedzy na ten temat, znajdziesz ją w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta lub ustawie o działalności leczniczej, a także na stronach instytucji nadzorujących przestrzeganie praw pacjenta (patrz podstawy prawne). • Kto może pytać o Twoje zdrowie • Leczenie – zgoda i odmowa • Dziecko u lekarza • Obecność innych osób • Konsultacja • Dokumentacja • Skargi Kto może pytać o Twoje zdrowie Jako pacjent masz prawo do uzyskania jasnej, zrozumiałej i przystępnej odpowiedzi na pytania dotyczące swojego stanu zdrowia i prowadzonego lub planowanego leczenia. Masz też prawo decydować, komu poza Tobą mogą być przekazywane informacje. Osobą upoważnioną może być każda bliska Ci osoba. Nie decyduje o tym ani pokrewieństwo, ani miejsce zamieszkania. Warunkiem niezbędnym jest Twój świadomy wybór i zgoda. Jeżeli nie możesz potwierdzić pisemnie swojej decyzji, np. ze względu na stan zdrowia, możesz np. wskazać osobę gestem i potwierdzić swój wybór skinieniem głowy albo udzielić odpowiedzi na zadane pytanie. Wymagana jest wtedy adnotacja w Twojej dokumentacji medycznej. Osoba upoważniona ma takie prawo także po śmierci pacjenta.

Zakres informacji, które masz prawo otrzymać, jest bardzo szeroki. Masz prawo do pełnej wiedzy o stanie zdrowia. Masz prawo wiedzieć o rozpoznaniu choroby, jej diagnostyce i leczeniu oraz o dających się przewidzieć następstwach terapii albo skutkach jej zaniechania, o wszelkich planowanych zabiegach leczniczych i badaniach oraz o przepisanych lekach, ich działaniu oraz możliwych skutkach ubocznych. Masz prawo żądać informacji o wynikach przeprowadzonego leczenia oraz dalszym rokowaniu. Masz także prawo uzyskać informację o osobach np. uczestniczących w badaniu lub prowadzących leczenie.

Masz prawo prosić o wyjaśnienia tak długo, aż informacja, którą przekazują Ci osoby uprawnione (lekarz, pielęgniarka, położna, rehabilitant), będzie przez Ciebie w pełni zrozumiała, a wszystkie wątpliwości wyjaśnione. Jeżeli nie chcesz znać szczegółów dotyczących swojego stanu zdrowia, masz prawo do rezygnacji z otrzymywania informacji. Powinieneś wtedy dokładnie wskazać, z których informacji rezygnujesz. Leczenie – zgoda i odmowa Masz prawo wyrażenia zgody na zaproponowane leczenie lub zgłoszenie sprzeciwu. Możesz nie zgodzić się np. na zaproponowany zabieg operacyjny lub badanie. Twoja zgoda lub odmowa powinny zawsze zostać poprzedzone przedstawieniem przez lekarza wyczerpującej i obiektywnej informacji na temat stanu zdrowia oraz proponowanego leczenia, jego skutków, możliwych powikłań i ewentualnych konsekwencji jego zaniechania.

W sytuacji, gdy jesteś nieprzytomny i nie masz możliwości wyrażenia świadomej zgody na leczenie, o prowadzonej terapii nie może zdecydować np. Twoja rodzina, czy też partner życiowy. Jeżeli przed utratą przytomności ustaliłeś wszystkie zagadnienia związane proponowanym leczeniem, obowiązują one także po jej utracie.

Jeśli jesteś nieprzytomny, a nie było możliwości uzyskania np. zgody na zabieg, o wszelkich czynnościach, które związane są z ratowaniem Twojego życia decyduje lekarz prowadzący. We wszystkich innych przypadkach decyzje podejmuje kurator ustanowiony przez sąd.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia. Zwłoka w udzieleniu pomocy nie może jednak spowodować niebezpieczeństwa utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju Twojego zdrowia. Jeżeli jednak lekarz podejmie taką decyzję, ma obowiązek z odpowiednim wyprzedzeniem uprzedzić Cię o tym fakcie i wskazać lekarza lub placówkę, w której masz realne możliwości uzyskania świadczenia. w praktyce oznacza to np. uzgodnienie przeniesienia do innego szpitala, a nie tylko poinformowanie o możliwości dalszego leczenia we wskazanej placówce.

Odmowa lub odstąpienie od leczenia powinny zostać zawsze uzasadnione i odnotowane w dokumentacji medycznej.

Dziecko u lekarza Dziecko do ukończenia 16 lat może korzystać ze świadczeń tylko za zgodą i w obecności przedstawiciela ustawowego (np. rodzica) lub opiekuna faktycznego i nie może samodzielnie decydować o prowadzonym leczeniu. O wszystkich sprawach związanych z leczeniem dziecka decydują wtedy wyłącznie przedstawiciele ustawowi (np. rodzice) lub opiekunowie faktyczni.

Po 16. roku życia, dziecko ma takie samo prawo do informacji o stanie zdrowia i prowadzonym leczeniu, jak osoba dorosła. Ma także prawo do wyrażenia świadomej zgody na proponowane leczenie, pomimo braku zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego. Mogą być mu więc udzielane świadczenia bez obecności dorosłego opiekuna.

Dziecko po ukończeniu 16. roku życia ma także prawo do wyrażenia sprzeciwu i niewyrażenia zgody na zaproponowane leczenie. I choć do ukończenia przez dziecko 18 lat prawo do wyrażenia zgody ma także przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny, jeśli dziecko nie zgodzi się na leczenie, jego decyzja jest ważniejsza. w takim przypadku w celu przeprowadzenia terapii np. zabiegu lub badania, wymagane jest zezwolenie sądu.

Obecność innych osób Korzystając z pomocy medycznej masz prawo do tego, żeby w czasie udzielania świadczenia przebywała razem z Tobą bliska Ci osoba. Jeżeli więc sobie tego życzysz, w trakcie wizyty i badania przez lekarza, albo przy drobnych zabiegach może towarzyszyć Ci np. członek rodziny lub bliski przyjaciel. Może się zdarzyć, że ze względu na Twoje bezpieczeństwo zdrowotne lub w przypadku prawdopodobieństwa wystąpienia zagrożenia epidemicznego, lekarz (pielęgniarka, położna, rehabilitant) odmówią obecności osobie bliskiej. W każdym takim przypadku mają obowiązek odnotować odmowę i jej powód w dokumentacji medycznej.

Obecność innych osób przy udzielaniu świadczenia, np. studentów medycyny, także wymaga Twojej świadomej zgody. Warunkowanie udzielenia świadczenia od udzielenia takiej zgody i jej wymuszanie jest niezgodne z prawem. Jeżeli pacjent jest małoletni, całkowicie ubezwłasnowolniony lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego.

Ważne! Jeżeli jesteś osobą niesłyszącą lub głuchoniewidomą, masz prawo do swobodnego korzystania z wybranej przez siebie formy komunikowania się. Placówka lecznicza (przychodnia, szpital), z pomocy której korzystasz, ma obowiązek zapewnić Ci możliwość skorzystania z pomocy wybranego tłumacza języka migowego lub tłumacza – przewodnika, na zasadach określonych w ustawie o języku migowym. W celu ułatwienia porozumiewania się masz także prawo do skorzystania z pomocy wybranej przez siebie osoby przybranej (musi mieć skończone 16 lat).

Konsultacja Jeśli masz wątpliwości do prawidłowości prowadzonego leczenia, masz prawo żądać, aby lekarz zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium lekarskie, a pielęgniarka (położna) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki (położnej) – także niezatrudnionych w danej placówce. Żądanie oraz ewentualna odmowa powinny być odnotowane w dokumentacji medycznej.

Jeżeli opinia albo orzeczenie lekarza mają wpływ na Twoje prawa lub obowiązki, możesz wnieść wobec nim sprzeciw. Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta, w terminie 30 dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekającego o stanie zdrowia.

Dokumentacja Dokumentacja medyczna prowadzona przez świadczeniodawcę (w przychodni, szpitalu, poradni) jest własnością świadczeniodawcy, jednak masz pełne prawo wglądu w nią. Jeżeli jesteś nieprzytomny, dostęp do dokumentacji ma osoba wcześniej upoważniona przez Ciebie. Osoba upoważniona ma takie prawo także po śmierci pacjenta.

Dokumentacja medyczna może zostać udostępniona: • do wglądu – w siedzibie świadczeniodawcy; • poprzez sporządzenie jej wyciągów, odpisów lub kopii; • poprzez wydanie oryginału za pokwitowaniem odbioru i zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu. Za wykonanie odpisu lub kopii świadczeniodawca może pobierać opłatę, jednak jej maksymalna wysokość jest ograniczona i ściśle ustalona. Podstawą jej wyliczenia jest publikowana przez GUS w drugim miesiącu każdego kwartału wysokość przeciętnego wynagrodzenia w kwartale poprzednim. Nowe stawki odpłatności obowiązują zawsze od pierwszego dnia trzeciego miesiąca kwartału. Maksymalna wysokość opłat za jedną stronę wyciągu lub odpisu dokumentacji medycznej, sporządzenie wyciągu, odpisu lub kopii dokumentacji medycznej na elektronicznym nośniku danych (jeżeli dokumentacja medyczna jest prowadzona w formie elektronicznej) nie może przekraczać 0,002 wspomnianej wcześniej podstawy wyliczenia. Maksymalna wysokość opłat za jedną stronę kopii dokumentacji medycznej nie może przekraczać 0,0002 przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale. Na przykład maksymalne opłaty za udostępnienie dokumentacji medycznej w grudniu 2013 r. oraz styczniu i lutym 2014 r. wynoszą: • jedna strona wyciągu lub odpisu, wyciąg, odpis lub kopia na nośniku elektronicznym – 7,30 zł, • jedna strona kopii – 0,73 zł. Żądanie wyższych kwot jest niezgodne z prawem i powinno zostać zgłoszone np. do Rzecznika Praw Pacjenta. Udostępnienie dokumentacji do wglądu na miejscu jest bezpłatne, powinno jednak zostać wcześniej uzgodnione. Jeśli za życia Pacjent nie upoważnił nikogo do wglądu w dokumentację medyczną, prawo wglądu przysługuje m.in. spadkobiercom w zakresie prowadzonego postępowania przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, zgodnie z ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Skargi Jeżeli zostałeś niewłaściwie potraktowany przez świadczeniodawcę lub uważasz, że w placówce, w której się leczysz lub leczyłeś występują nieprawidłowości w udzielaniu świadczeń, masz prawo złożyć skargę na czynności i działania świadczeniodawcy. Więcej informacji znajdziesz na stronach: • Biura Rzecznika Praw Pacjenta w sytuacji naruszenia prawa do: poszanowania intymności i godności, informacji, świadczeń zdrowotnych, tajemnicy informacji, dokumentacji medycznej, zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza, opieki duszpasterskiej; www.bpp.gov.pl np. • Rzecznika odpowiedzialności zawodowej lekarzy przy okręgowej izbie lekarskiej, do której lekarz należy w sytuacji zastrzeżeń do sposobu leczenia albo zachowania lekarzy; www.nil.org.pl • Rzecznika odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych przy okręgowych izbach pielęgniarek i położnych w sytuacji zastrzeżeń do sposobu postępowania albo zachowania pielęgniarki lub położnej; www.izbapiel.org.pl • Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych np. w sytuacji zastrzeżeń do zachowania poufności przechowywanej dokumentacji, jej zabezpieczenia przed zgubieniem czy kradzieżą. www.giodo.gov.pl

Gromadzenie dokumentów

Jakie dokumenty warto gromadzić:

• historię choroby,

• karty informacyjne leczenia szpitalnego,

• wyniki badań diagnostycznych,

• konsultacje specjalistyczne,

• opinie psychologiczne,

• imienne faktury za zakup leków, środków opatrunkowych,

• rachunki za przejazdy na zabiegi lecznicze i rehabilitacyjne,

• rachunki imienne za pobyt na leczeniu i zabiegi rehabilitacyjne,

• rachunki imienne za zakup i naprawę sprzętu urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

• inne: związane z sytuacją zdrowotną, ponoszonymi wydatkami w związku z chorobą, niepełnosprawnością Posiadanie wskazanej dokumentacji niezbędne jest m.in.:

• przy ubieganiu się o orzeczenie o stopniu niepełnosprawności lub o niezdolności do pracy

• przy ubieganiu się o dofinansowanie lub refundację poniesionych kosztów związanych z leczeniem, rehabilitacją itd.

• w związku ze skorzystaniem z ulgi rehabilitacyjnej

• przy ubieganiu się o odszkodowanie

Transport sanitarny

Jeżeli wymagasz podjęcia natychmiastowego leczenia w innej placówce leczniczej, w celu kontynuacji i zachowania ciągłości leczenia albo musisz udać się na leczenie, a dysfunkcja narządu ruchu uniemożliwia Ci korzystanie ze środków transportu publicznego (bez względu na schorzenie) możesz skorzystać z bezpłatnego transportu sanitarnego.

Jeżeli jesteś zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymagasz pomocy przy korzystaniu ze środków transportu publicznego lub wymagasz korzystania z pojazdów dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych przysługuje Ci transport częściowo płatny w przypadku leczenia:

chorób krwi i narządów krwiotwórczych,

chorób nowotworowych,

chorób oczu,

chorób przemiany materii,

chorób psychicznych i zaburzeń zachowania, chorób skóry i tkanki podskórnej,

chorób układu krążenia,

chorób układu moczowo-płciowego,

chorób układu nerwowego,

chorób układu oddechowego,

chorób układu ruchu,

chorób układu trawiennego,

chorób układu wydzielania wewnętrznego,

chorób zakaźne i pasożytnicze,

urazów i zatruć,

wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych,

NFZ pokrywa w takich przypadkach 40% kosztów przejazdu środkami transportu sanitarnego.

W przypadkach niewymienionych powyżej koszty transportu będziesz musiał pokryć w całości osobiście.

Skierowanie

Transport sanitarny jest realizowany na zlecenie lekarza\felczera ubezpieczenia zdrowotnego.

Ważne! Karetki pogotowia ratunkowego służą do ratowania życia i zdrowia ludzi. Nie wzywaj pogotowia ratunkowego, gdy potrzebujesz transportu sanitarnego. Transport sanitarny w POZ

Umowa o udzielanie świadczeń transportu sanitarnego w POZ przewiduje realizację następujących przewozów celem podjęcia lub kontynuacji leczenia:

z miejsca zamieszkania (pobytu) pacjenta na leczenie realizowane w trybie stacjonarnym; z miejsca zamieszkania (pobytu) pacjenta na leczenie w trybie dziennym; z miejsca zamieszkania (pobytu) na pierwszorazowe świadczenie z rodzaju ambulatoryjnej opieki specjalistycznej albo leczenia stomatologicznego i z powrotem; z miejsca zamieszkania (pobytu), w celu wykonania zabiegów i procedur medycznych wynikających z procesu leczenia realizowanego przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej do którego zadeklarowany jest świadczeniobiorca, i z powrotem; z miejsca zamieszkania (pobytu) do zakładu długoterminowej opieki zdrowotnej.”

Lekarzem kwalifikującym pacjenta do realizacji przewozu oraz wydającym skierowanie na przewóz jest lekarz POZ.

Wydając skierowanie na przewóz, lekarz POZ wskazuje pacjentowi jednocześnie realizatora przewozu.

W przypadku świadczeń transportu sanitarnego w POZ zasady odpłatności pacjenta są takie same jak w przypadku opisanego wcześniej transportu sanitarnego.

W ramach umowy o udzielanie transportu sanitarnego w POZ realizowane są także przewozy określane jako Transport sanitarny „daleki” w POZ

Z transportu „dalekiego” w POZ możesz skorzystać w następujących sytuacjach:

kiedy z przyczyn losowych musiałeś skorzystać z pomocy medycznej w szpitalu za granicą, a Twój stan zdrowia w momencie wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala na samodzielny powrót do domu. Taki transport jest realizowany od granicy Polski do miejsca Twojego zamieszkania; kiedy z przyczyn losowych musiałeś skorzystać z pomocy medycznej w zagranicznym szpitalu, ale wymagasz kontynuacji leczenia w kraju, a stan Twojego zdrowia pozwala na uzyskanie wypisu i nie ma medycznych przeciwwskazań do przewozu ambulansem. W takim przypadku przysługuje Ci transport od granicy Polski do szpitala, który jest położony najbliżej Twojego domu i w którym możliwe jest kontynuowanie leczenia. kiedy z przyczyn uzasadnionych medycznie musisz korzystać ze świadczeń konkretnej poradni specjalistycznej oddalonej od miejsca zamieszkania o więcej niż 120 km „tam i z powrotem”, a ogólny stan Twojego zdrowia nie pozwala na samodzielne dotarcie do poradni. Transport przysługuje wtedy z Twojego miejsca zamieszkania do najbliższego świadczeniodawcy, który udzieli Ci świadczeń i z powrotem; kiedy musisz ze względów medycznych korzystać z wysokospecjalistycznych świadczeń ambulatoryjnych, które realizowane są jedynie przez niektóre poradnie, do których odległość z miejsca Twojego zamieszkania przekracza 120 km „tam i z powrotem”, a ogólny stan zdrowia chorego nie pozwala na samodzielny dojazd do poradni. Transport przysługuje wtedy od miejsca zamieszkania do poradni i z powrotem;

Aby skorzystać z transportu sanitarnego „dalekiego” w POZ powinieneś (Twoja rodzina albo opiekun prawny), po wcześniejszej konsultacji z lekarzem POZ, wystąpić z wnioskiem do dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ.

Wniosek taki należy złożyć w oddziale Funduszu, do którego należysz. Po rozpatrzeniu wniosku, dyrektor oddziału Funduszu wyda jego sprawie pisemnie stanowisko.

Szczegółowe informacje dotyczące umowy o udzielanie świadczeń transportu sanitarnego w POZ znajdziesz w zarządzeniu Nr 69/2013/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 27 listopada 2013 r.

Ważne! W przypadku transportu związanego z leczeniem poza granicami kraju, do wniosku należy dołączyć zaświadczenie sporządzone w języku polskim, a przygotowane przez zagraniczny szpital, który realizował leczenie. w przypadku transportu związanego z leczeniem specjalistycznym w kraju należy dołączyć do wniosku zaświadczenie z poradni specjalistycznej, która ma wykonać świadczenie.